ορεκτιώ

ὀρεκτιῶ, -άω (ΑΜ)

(κατά τον Ησύχ.) «ὀρέγομαι», επιθυμώ έντονα κάτι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀρεκτός + κατάλ. -ιῶ / -ιάω (πρβλ. κελευτ-ιώ)].